![]() |
Finca de O Frendoal, Aldán (Pontevedra) |
Cantar sen canción nun caserón vacío, espido, pazo sen ánimas, nin fiestras, nin fogar. Plantarse na porta, portiña feble que treme de medo, estoupar sen moverse, ollar no seu ollar. Todo iso faría se non tivera esquecido o tempo, tempo máis fondo co mar.
Son tempos escuros, dicía mamá. A boca pechada, que non entren moscas, bolboretas mortas na terra ca primeira luz do mencer. E fechamos a casa, a cancela, as mans, o corazón, non hai sitio pra cantares na miña aperta de tebras, non hai tempo ao teu carón.
E codicio, envexo agora as voces que terían resoado, as cantatas cas que invocaríamos ao diaño, máis a historia marchou ca miña voz nos petos e, agora, xa non sei ser. Afoga, adeus mosca e bolboreta, e converte ó océano en poesía, convérteo en cantar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario